10 sierpnia przypada wspomnienie liturgiczne św. Wawrzyńca, diakona i męczennika, które obchodzimy jako święto. Jest to znaczne wyróżnienie, gdyż tę rangę mają tylko dni liturgiczne patronów Europy oraz Apostołów (w Polsce także św. Kazimierz).

Według tradycji św. Wawrzyniec pochodził z Hiszpanii. Był synem Arencjusza i Pacjencji. Jako młodzieniec przybył do Rzymu, gdzie nienagannym życiem zjednał sobie szacunek i powszechne uznanie.
W 257 r. papież Sykstus II wyświęcił go na diakona i powierzył mu administrację dóbr kościelnych oraz pieczę nad ubogimi.

W tym samym roku cesarz Walerian rozpoczął prześladowania chrześcijan, wydając dekret nakazujący zabić wszystkich biskupów, kapłanów i diakonów. Rok później aresztowano św. Sykstusa. Przed męczeńską śmiercią św. Sykstus polecił Wawrzyńcowi rozdzielić zgromadzone pieniądze wśród biednych, co diakon posłusznie uczynił.

Namiestnik rzymski, wiedząc, że św. Wawrzyniec zarządza majątkiem kościelnym, nakazał mu wydać wszystkie „skarby Kościoła”. Święty obiecał pokazać mu je. Nazajutrz zamiast srebra i złota, przyprowadził biednych, mówiąc: Oto nasze skarby, nasze perły i drogie kamienie. Kto tym ulubieńcom naszym dobrze świadczy, odbierze z lichwą zapłatę w niebie. Rozgniewany prefekt rozkazał poddać go wyjątkowym torturom. Wawrzyńca rozciągnięto na żelaznych rusztach i wolno przypiekano w ogniu. Tradycja podaje, że diakon miał się zdobyć jeszcze na słowa: Widzisz, że ciało moje jest już dosyć przypieczone. Obróć je teraz na drugą stronę!. Św. Leon Wielki tak skomentował tę scenę: Jak silny musiał być ogień miłości Chrystusowej, skoro gasił on żar ognia naturalnego!.

Wawrzyniec do ostatniego tchnienia modlił się o nawrócenie Rzymu. Kliku senatorów, którzy byli świadkami egzekucji, patrząc na męczeńską śmierć Wawrzyńca, uwierzyło w Boga i przyjęło chrzest. Ciało Świętego pogrzebał ze czcią św. Justyn, kapłan. Na jego grobie cesarz Konstantyn Wielki wystawił bazylikę.

Wawrzyniec poprzez świadectwo swojego życia zyskał sobie wielu wyznawców. Był czczony jako patron ubogich, piekarzy, kucharzy, bibliotekarzy i pszczelarzy. Uważano tez, że chroni od pożarów, pomaga w chorobach reumatycznych i w poparzeniach.

W ikonografii św. Wawrzyniec przedstawiany jest jako diakon w dalmatyce, czasami jako diakon ze stułą. Jego atrybutami są: księga, krata, palma, otwarta szafka z księgami Ewangelii, sakiewka, zwój.

 Źródło: www.dziennikparafialny.pl